Zweden op zijn best

Van Utklippan, een idyllisch eilandje, naar Kalmar was een dagje varen, mede omdat de wind variabel was. Dus zowel het grootzeil en fok, als de gennaker [supergroot, licht zeil] als de motor aan het werk gezet. Zoals gebruikelijk luisteren wij de marifoon uit, dat is zelfs verplicht voor plezierboten die er een hebben. De marifoon is een soort telefoon, waar iedereen elkaar kan horen praten. Kanaal 16 is het kanaal om uit te luisteren. Er waren de hele dag oefeningen van de NATO in de omgeving. Over de marifoon hoorden wij geregeld “here warship 361”  die vervolgens iedere boot die in de buurt van de oefening was wegstuurde. Het was zelfs zo dat tussen 12 en 14 uur niemand de haven van Christianso, waar wij een dag eerder waren, in of uit mocht! Zoals bekend is zijn de Zweden en Baltische Staten bevreesd voor de Russen en de overheid heeft daarom een flyer van 16 bladzijden aan alle bewoners gestuurd met wat de gevolgen van een “aanval” zouden kunnen zijn, zoals het niet meer kunnen gebruiken van een pinautomaat, geen elektriciteit meer hebben, en welke voorzorgsmaatregelen de Zweden zouden kunnen nemen. Ik vermoed zelf dat we zo’n situatie al snel niet meer het hoofd zouden kunnen bieden. Dat de NATO in dit gebied oefent, is te begrijpen.

Van Kalmar naar Sandvik zeilden we langs Damman, een vuurtoren. Dit is de duurste Zweedse constructie van een vuurtoren. Omdat er destijds veel ongevallen met schepen ten gevolge van de ondieptes gebeurden en Lloyd’s Verzekeringen er genoeg van had om hoge schades uit te keren, stelde Lloyd’s de aanleg van een vuurtoren voor; dit idee werd door de Zweedse staat overgenomen en uitgevoerd. Het ziet er fraai uit. Het lijkt ons een mooie plek voor een nieuwe ontmoeting van Trump en Kim Jong-un, omdat er een luxe hotel voor hen is, ze er kunnen landen met een helikopter en omdat er weinig fysieke ruimte voor de media is.

In Sandvik op het eiland Öland zijn wij een nacht geweest. Öland heeft in het zuiden een uniek ecologisch gebied dat wij een andere keer weer gaan bekijken; in 2014 hebben wij met een busrit het een en ander al geproefd. In Sandvik viel weinig te beleven, maar…. er was en werd gebouwd: een supermarkt en een havencafe. Ook diverse 2e huizen, in houtskeletbouw, waren in aanbouw. Wat blijkt? Dit opleuken van de omgeving van de haven wordt gefinancierd met Europese subsidie!

Onze mooiste ervaring is het varen in de scheren: dit is een gebied met veel eilandjes, rotsen boven en onder water. In de scheren is meestal een aanbevolen route aangegeven, waarbij het erop aan komt die nauwgezet te volgen. Wij merken dat ook de kleinste eilandjes/rotsen op de kaart zijn aangegeven, de kartering geeft ons dus vertrouwen. Wij hebben uit tips van Britten en m.b.v. een boek met ankerplaatsen nu 2x een ankerplek in de scheren opgezocht voor de nacht. We liggen in een baaitje midden in de natuur, omgeven door rotsen -op circa 50 meter afstand- met pijn- en loofbomen, met water- en landvogels. Wat een schoonheid, wat een rust! Dit is overweldigend. Onze avondwandeling bestaat uit enkele rondjes lopen over het dek, maar verder hebben we alles aan boord, zelfs een douche. De 1e keer konden we aanleggen aan een boei, de 2e keer hebben we ons eigen anker aan de voorkant van de boot uitgegooid. Het ankeren is voor Zweden heel gewoon, zij werken zelfs met een anker aan de achterkant van de boot, een hekanker, voor Nederlanders is het ankeren hoogst ongebruikelijk en dus een hele kunst!!