Vakantie

Na onze redding op zee en na alle besognes met de reparatie van de boot vorige week, zijn wij toe aan rust; we gaan vakantie houden. We maken een tocht van Hel naar Wladyslawowo van 22 zeemijl, enkele uren zeilen. Tevoren moesten we uitzoeken of in bepaalde gebieden op zee wel of niet schietoefeningen worden gehouden. Tom gaat dat ook navragen bij De Eenhoorn die onder Nederlandse vlag vaart. Maar nee, het zijn Tsjechen. Diverse Poolse [maar ook Estse] boten varen onder Zweedse of Duitse vlag of wat dan ook, met als reden dat dat belastingtechnisch gunstig is. Gelukkig zijn er vandaag geen schietoefeningen, anders zouden we ver om moeten varen.

Als we in de haven van Wladyslawowo aankomen, staat de havenmeester tot onze verbazing al op de steiger. Bijzonder is dat we hier contant in Zlotty’s moeten betalen, terwijl we overal alles met een betaalkaart konden betalen. Daarnaast is het zo dat we bij een toiletjuffrouw (!) voor de toilet en voor de douche moeten betalen. Dit is werkverschaffing uit de oude doos!

In de supermarkt zijn groenten en fruit van slechte kwaliteit. Wel is de 400 gr varkensfilet prima en overigens spotgoedkoop. Alle producten zijn in onze ogen goedkoop, we betalen pakweg de helft van wat we in Nederland zouden moeten betalen. 

Een ander opmerkelijk feit is de kwaliteit van de wegen. Verscheidene wegen bestaan uit keien met een laagje asfalt erover. Kunnen we daar goed op fietsen? Nee, want het asfalt is tig keer gerepareerd, elke keer een klein oppervlak, dus alles bij elkaar is het geen egaal oppervlak. Te bedenken is dat na de winter er veel schade aan de wegen is en dit een goedkope manier van onderhoud is. Afijn, voor ons is het interessant om te zien hoe Polen ervoor staat.

We motorzeilen halverwege de week verder naar Leba. Het dient geschreven te worden als een L met een schuin streepje erdoor [maar dat doet mijn computer niet], en uitgesproken te worden als “Weba”. De uitspraak van de vorige plaatsnaam is dus een hele kunst: “Vwa-dy-swa-vovo”. Nu is ons Pools beperkt tot dziekuje = dank u wel, het Engels van de Polen is ook zeer beperkt. De havenmeester in zo’n kleinere haven spreekt geen Engels en de dame voor de was- en droogmachine moest ik met behulp van Google Translate duidelijk maken dat de was gedurende 2 ½ uur moet drogen. 

We blijven in Leba, een rustige haven zo aan het eind van het vaarseizoen, enkele dagen wachten op goede wind uit het oosten. Hoewel we vakantie houden…zitten we niet stil, maar maken een fietstocht door het SlowinskiNational Parc. We fietsen door het bos tot we bij de duinen aankomen. Deze schuiven in de loop der tijd op. We beklimmen de witte duinen, enige tientallen meters hoog, bijna in file. Het is 21°, volop zon, en de Polen, senioren of jonge gezinnen, vinden dit ook een leuk uitje. De beloning is een prachtig uitzicht over duinen en de Baltische Zee. We sloffen ook naar de zee, waar we warempel een kwartier op het zand zitten, mensen kijkend. Hebben we in Scheveningen nog nooit gedaan! 

De dag erna fietsen we naar een meer in hetzelfde park via de Eurovelo 10. Eerst een gloednieuw asfalt fietspad, dankzij Europees geld. Daarna gaan we kilometers door het bos, over een zandpad met soms rul zand, zodat we ook stukjes moeten lopen; we proberen maar zoveel mogelijk over bosgrond te fietsen. Als we in het gehucht Izbica [nee, geen Ibiza] aankomen, nemen we na een ijsje dezelfde terugweg. Voor de fietsers onder ons: de Eurovelo 10 is een met Europese gelden gefinancierd project, dat een netwerk van fietsroutes in Duitsland, Zweden, Finland, Estland, Letland, Litouwen en Polen ontwikkelt of met elkaar verbindt! 

We blijven enkele dagen hier en hebben leuk contact met Gerd en Anke, die we al in Estland hebben leren kennen. Via Whatsapp hadden we vorige week contact, maar nu borrelen we van tijd tot tijd samen of, zoals Gerd en Tom, gaan samen broodjes kopen. Heel gezellig, zo!

Onze volgende uitdaging krijgt ook vastere vorm, namelijk het vrijwilligerswerk voor Young Africa, een organisatie waarbij lokale ondernemers jonge mensen in zuidelijk Afrika een vak leren. Young Africa heeft voor ons het helpen met bedrijfsmatige en organisatorische werkzaamheden op het oog. Marie-Claire gaat de weg verkennen, en heeft haar vliegticket half november naar Zimbabwe, en vandaar half december naar Namibië geboekt. Tom zal daar in de loop van februari 2019 enkele weken “meekijken”. Mocht dit werk ons en Young Africa bevallen, dan gaan we mogelijk voor langere tijd voor deze organisatie naar Namibië of een ander land. We hopen op een nuttig en mooi avontuur!