Ankerwacht

We zetten onze tocht door de scheren aan de Zweedse oostkust voort. Het is best wel puzzelen. Wat zijn leuke plekken? Hoe kunnen we er komen? We hebben een goed boek gekocht waar we veel tijd mee zoet zijn. Groot voordeel is dat er veel mogelijkheden zijn op afstanden, die gemakkelijk op een dag afgelegd kunnen worden. Ook hoeven we op de Oostzee, in tegenstelling tot de Noordzee, geen rekening te houden met tij. Wel is het weer nu een factor van betekenis. Enkele dagen is er harde wind en flinke regen. We verplaatsen ons in de luwtes en tussen de buien door. We genieten van de schitterende panorama’s. Nyköping is een aardige plaats. Vooral historisch interessant. We brengen een bezoek aan het Nyköpinghuset, een burcht waar nog jaarlijks het Banket wordt herdacht. Dat zal komende week weer plaatsvinden, maar we krijgen privé een voorproefje van een enthousiasteling die met de opbouw bezig is. Ook maken we in de omgeving een mooie fietstocht (wel flink trappen tegen de wind). Trosa is de volgende aanlegplaats. Het is een levendig toeristisch stadje. Leuk toeven. We informeren naar de midzomernachtfeesten. Volgens onze bron vinden die tussen twaalf en drie plaats. In mijn naïviteit dacht ik in de nacht. Maar het blijkt in de middag te zijn. Op de fiets gaan we naar een dorpje waar middernacht op traditionele wijze wordt gevierd. Erg gezellig. Is een echt familiegebeuren. 

Natuurlijk willen we ook de ankermogelijkheden verder verkennen. Je bent niet in Zweden geweest als je niet hebt geankerd in de scheren. We hebben een mooie plek uitgekozen. Al tijdig in de middag laten we het anker zakken in de buurt van Nynäshamn. Als we aan de thee zitten merken we dat we langzaam van onze plek drijven. Het anker lijkt te krabben. Even verderop proberen we het opnieuw. Maar ook nu blijven we niet op onze plaats. Vanuit een privé eiland roept een man ons toe dat de plek niet geschikt is voor ankeren. Maar we hebben de indruk, dat hij zijn rust en uitzicht door ons niet wil laten verstoren. We doen een derde poging. Op onze ankerwacht op de iPad (zie foto) zien we dat we nog steeds niet helemaal vast liggen. Wat te doen? We besluiten te blijven liggen, maar ik houd gedurende de nacht de wacht. Ook wel eens leuk. Het wordt hier in deze tijd van her jaar niet helemaal donker. Het is een prachtig schouwspel. 

Wat lezen betreft: ik heb op aanraden van Eric de Rooy ‘Wolf Hall’ van Hilary Mantel gedownload. Het is een historische roman over het leven van Thomas Cromwell (1485-1540). Hij werkte zich op van knecht tot staatsman, vertrouweling van Hendrik VIII. Wat het boek voor mij extra interessant maakt is hoe de rol van Thomas More wordt beschreven. Als mijn ouders het boek hadden gelezen, weet ik niet of zij mij wel naar hem vernoemd zouden hebben...