Het Vänernmeer op

Een grote supermarkt biedt de mogelijkheid om weer eens uitgebreid inkopen te kunnen doen. Bij de toeristeninformatie op het station vraag ik vervolgens hoe we ons kunnen aanmelden voor het Götakanaal. Ik heb gelezen dat dit in het voorseizoen drie dagen vantevoren moet. Algemene informatie is op de website van het Götakanaal in het Engels te vinden, maar  aanmelden en betalen (€ 900,--......) kan alleen op de Zweedse versie van de website. Bij het toeristenbureau helpen ze met vertalen. Het Götakanaal loopt van de oostzijde van het Vännernmeer naar de oostkust van Zweden onder Stockholm. Over de lengte van een kleine 200 km zijn er 58 sluizen. Buiten het hoogseizoen vaar je de afstand in 5 dagen in konvooi.  Je kunt tweemaal per week (op maandag en vrijdag) vertrekken. Ik meld ons aan voor vrijdag 9 mei. Het is mogelijk de trip te onderbreken, als je je maar weer drie dagen vantevoren aanmeldt om bij een volgend passerend konvooi aan te sluiten. Wij zijn van plan een dag of 10 op het Götakanaal te toeven.

Maar eerst het Värnermeer. Dit is zesmaal zo groot als het IJsselmeer. We willen vandaag naar het gebied Källandsö met zijn scheren. De trossen los om 11.45 u. Om 12.30 u zijn we de laatste twee bruggen door om het Vänermeer te bereiken. Een kustvaarder, die van dezelfde brugopening gebruik maakt laat zijn scheepshoorn horen, blijkbaar om zijn ongenoegen te uiten dat wij als eerste er doorheen varen. Waren toch echt de instructies van de centralist over de marifoon.  De bruggen en sluizen op het gehele traject Göteborg - Vänersborg worden in één centrale in Trollhättan bediend. Op het meer is het weer dieselen geblazen. De wind staat op kop. Is met 7 tot 9 kn aan de zwakke kant. Geen tijd om te kruisen, want we hebben nog een kleine 40 nM te gaan. Over de weidse watervlakte tuffen we met gemiddeld 6 kn bootsnelheid en 5 kn speed over ground. Dus toch nog weer 1 kn stroom tegen. Op het immense meer is geen schip te bekennen. We laten het ons onder het zonnetje (maar wel koud) welgevallen. Om 18.30 u bereiken we de scheren. Vanaf nu is het opletten geblazen. De route is beboeid,  maar we zijn blij met goede kaarten op onze plotter en iPad.  De doorgangen zijn enkele keren zo nauw, dat ons schip er nauwelijks doorheen kan. Op de foto is het ruime water te zien. Schijn bedriegt. We moeten tussen de rode en groene boei door,  want anders zouden we onherroepelijk vastlopen op de ondiepten. Zelf vind ik het ontzettend leuk zo te navigeren. Marie-Claire heeft er gemengde gevoelens bij. Beiden zijn we opgetogen over de pracht van de scheren in de avondzon. We bereiken het jachthaventje van Spiken om 19.30 u. Spiken staat bekend om de gerookte vis. Maar het wordt eentonig: uitgestorven. Toch komt om 20.30 u de havenmeester nog langs. We liggen verkeerd. Er moet op die plek gewerkt worden aan de steiger....... Verkassen dus. De havenmeester vertelt dat er morgen tussen 11.00 en 16.00 u wel een winkeltje opengaat. Voor vanavond hebben we in ieder geval voldoende foerage. Bericht van Ger, dat hij op marinetraffic.com gisteren heeft gezien dat we verkeerd voeren naar de spuisluis in plaats van de schutsluis. Niets blijft onopgemerkt!