Uiteenlopende weersomstandigheden
26 mei 2014 - Maarianhamina, Finland
Als we opstaan is het 21°C (en dat was niet in de middag....). Wouter krijgt de handelingen voor het zeilklaar maken al prima onder de knie. Maar een half uur na vertrek komen we in een dichte mist. Wouter stelt voor een foto van mij te nemen met als onderschrift: 'Tom steekt een sigaar op!' Ik schat dat het zicht niet meer dan 50 meter is. Mist is vervelender dan storm. Navigeren tussen de eilanden lukt nog wel met de elektronische kaart. Maar andere schepen zie je niet. Ik heb de AIS, maar niet elk schip is daarop zichtbaar (de grote wel). Daarom ook de radar aangezet. Met deze hulpmiddelen durven we het aan. De mist houdt drie uur aan. Daarna rustig zeilen, wel kruisend als gevolg van de tegenwind. Als we de scheren hebben verlaten is de oversteek naar de Finse Ålanderarchipel over zee nog ruim 20 nM. Langzaam, maar zeker neemt de wind toe. Voor vanavond is de voorspelling windkracht 7 à 8 Bft. De wind draait naar het noorden, gunstig voor onze koers. Het wordt daarmee wel direct veel kouder. Uiteindelijk zijn we rond 18.00 u (de klok een uur vooruit) met 42 Nm op de dagtripteller in Maarianhamina. De windkracht is inmiddels 6 Bft. Het aanleggen op de hekboei gaat, dankzij het oefenen gisteren, geolied. We hijsen de Finse vlag, maar de vraag is of dat wel verstandig is. Åland is een soort vrijstaat binnen Finland. De bewoners voelen zich Zweeds. Ze spreken ook de Zweedse taal. Ze hebben hun eigen vlag, eigen regels (voor bijvoorbeeld gokken), eigen nummerbord, eigen extensie voor Internet etc. Als we het stadje verkennen is er van anarchie echter niets te merken. Een en al rust. We eten in het restaurant, dat we als enige open treffen. Terug op de Animato is de temperatuur 9°C. De kachel gaat weer aan. Op de windmeter zien we dat de windsnelheid boven de 30 kn uitkomt. Gelukkig liggen we goed vast.
We feliciteren jullie met het overwinnen van de navigatieproblemen die door de mist werden veroorzaakt!
Op BBC4 radio hoorden we dat in Engeland dit jaar de 300ste verjaardag van de “Longitude Act” wordt gevierd. In 1714 werd een prijs ingesteld voor degene die een methode wist te bedenken om de geografische lengte-positie van een schip op zee te bepalen. De geografische breedte was geen probleem omdat deze afgeleid kon worden van de positie van de poolster. De oplossing van het longitude probleem werd pas vele jaren na 1714 gevonden door John Harrison. Hij had hiervoor een klok ontwikkeld die niet van slag raakte door de bewegingen van het schip op de zeegolven. Gelukkig beschikken jullie over gps die navigatie en plaatsbepaling een stuk gemakkelijker maakt. Maar ook bij gps schijnen nauwkeurige klokken een belangrijke rol te spelen. Interessant is dat, evenals bij Harrison’s oplossing, bepaling van plaats mogelijk wordt gemaakt door bepaling van tijd.
Jullie zien dat we in gedachten met jullie mee navigeren!