Een stevige vuurdoop voor Hetty en Kees

Als Nederlanders maken we opeens de blits. Voor de prestatie van Oranje gisterenavond krijgen wij de felicitaties. Dat is nog eens gemakkelijk scoren. De Marina ligt nu trouwens helemaal vol. Voornamelijk met Finnen, die blijkbaar een weekendje Tallinn komen doen. Wij willen vertrekken, maar in de haven is er al 25 kn wind. Dat betekent dat er op zee een windkracht 7 Bft zal zijn. De weerberichten geven aan dat de wind in de middag minder wordt. De afvaart is om 12.30 u. We mogen nog niet weg, want er komen twee ferries aan. Toch maar beter om die voor te laten gaan. Buiten de havenmond staat er toch ruim 20 kn wind. Komt wel uit NNO, een gunstige richting  voor de door ons te varen koers W. Ik leg een rif. We zeilen als een speer. Regelmatig boven de 8 kn. De zon laat zich na een paar bewolkte dagen weer uitbundig zien. We overwegen om zelfs door te zeilen naar Dirhami, dat op ca. 50 nM ligt. Om 16.00 u besluiten we toch aan te leggen in Lohusalu. Dan zijn we halverwege Dirhami. Als we richting haven varen zien we dat de havenmeester al de Nederlandse vlag hijst. Dat is hier blijkbaar gebruikelijk, want ook in de Marina van Tallinn gebeurde dat.

Het aanleggen is met de meer dan 20 kn wind in de kleine havenkom niet eenvoudig. We krijgen hulp van de havenmeester en van twee Engelsen, die er ook met hun zeiljacht liggen. We verkennen de omgeving tijdens een wandeling. Met 66,7% van de stemmen volgen we de voorkeur van Hetty om naar een dorpje te lopen. Na een half uur flink doorstappen besluiten we gezamenlijk toch terug te keren naar de haven. We hebben geen dorpje gezien, of het moeten de fraaie huizen langs de weg zijn geweest. We hebben voldoende proviand, maar met 66,7 % van de stemmen volgen we de voorkeur van Kees om in het havenrestaurant te eten. Dat is geen verkeerde keuze. De bediening is, zoals ik nu al opvallend veel in Estland heb meegemaakt, bijzonder aardig. Vier jonge knullen ontfermen zich over ons. We volgen voor het hoofdgerecht hun aanbeveling: praetud räüned kartulipadjal, in het Nederlands kortweg Baltische haring. Het komt uit de oven in een schaaltje met (geraspte) aardappel, kaas en dus haring (had naar mijn mening meer weg van sardines). Een rare combinatie, maar we vinden het alle drie toch smakelijk. Voor € 5,20 mag je sowieso niet klagen! De ondergaande zon kleurt de bossen op een wonderlijke manier rood. De foto is niet bewerkt!