Startpunt Götakanaal

Met spijt verlaten we onze prachtige stek aan de mooring.  Ik maak nog een video om het beeld vast te kunnen houden (op deze site te zien). Maar het echt beleven is natuurlijk nog mooier. We hijsen de zeilen direct na het verlaten van de baai. Het meer is een stuk rustiger dan gisteren. Ook is het niet meer zou koud. Én het is droog. We hebben de wind weer op kop, maar met een lange slag bereiken we de toegang van de betonde route naar Sjötorp, waar we het Götakanaal op zullen gaan. Met de 8 à 9 kn wind halen we een snelheid van 5 tot 6 kn.  De hele dag welgeteld één vissersschip op het eindeloos uitgestrekte meer gezien.  De laatste 3 nM van de in totaal 26,9 nM varen we over de betonde route met ruime wind.  Alles bezeild in 5 uur! We leggen om 14.30 u aan. Vlakbij de jachthaven zien we de eerste sluizen van het Götakanaal. Er is niemand te bekennen. Ik bel met het telefoonnummer dat op de website staat.  Het blijkt doorgekomen dat we morgen met de tocht over het Götakanaal beginnen. We worden om 08.30 u bij de eerste sluis verwacht. Ik meld dat we twee dagen met het konvooi dat morgen vertrekt mee zullen gaan. Zaterdag willen we in Karlsborg aan het Vätternmeer blijven. Daar kunnen we dan weer woensdag bij het volgende konvooi aansluiten. Terug aan boord overleggen Marie-Claire en ik hoe we gaan aanleggen in de sluizen. We hebben er de komende week op het Götakanaal 56 te gaan. De instructies nemen we nauwkeurig door. Één moet op het schip blijven,  de ander op de kade.  Alleen op het schip blijven is voor Marie-Claire geen optie, maar ze vraagt zich wel af of ze het schip vanaf de kade kan houden. De kracht van het de kolk instromende water zal de boeg van het schip kunnen laten 'uitbreken'.  We besluiten een extra lijn aan te brengen waarmee ik vanuit de kuip kan meehelpen om de kracht op te vangen. Verder oefenen we met het leggen van knopen. Mijn zeeverkennerstijd komt weer helemaal boven. Ook ontkomen we er niet aan een aantal klussen te doen. Ik controleer de motor.  Helaas constateer ik dat ik het koelwatersysteem toch weer wat moet bijvullen. Dat zou eigenlijk niet moeten.  De angst slaat me om het hart als ik zie dat onder de motor geen schokkende, maar toch aardige hoeveelheid water staat. Een geruststelling is dat die niet van het gesloten koelwatersysteem kan zijn. Het water onder de motor is blank, maar de koelvloeistof die op 2 mei bij de reparatie is toegevoegd is gekleurd. Daarvan kan het dus niet zijn. Laten we hopen dat het nog een restje was van het waterballet van 25 april. Zo waar leggen twee 'strijkijzers' (motorjachten) in de jachthaven aan. Die zullen morgen ook wel het Götakanaal op gaan. We zullen het allemaal wel zien.