Puur natuur

Het regent nog wel, maar niet meer continu. We willen naar het eiland Djurö, waar volgens de maritieme gidsen een van de mooist baaien, Malbergsholmen, ligt om in een natuurlijke omgeving te ankeren. Marie-Claire ziet tegen de tocht op. Het wordt er niet beter op als we, nauwlettend navigerend de scheren uit, open water bereiken. Ook op het Vänernmeer blijkt het er stevig aan toe te kunnen gaan. De wind is Oost,  meest 15 tot 17 kn, met een uitschieter naar 20 kn. Dat blijkt voldoende om de golven voortdurend over het dek te laten rollen bij onze scherpe koers NO. Vooral onaangenaam is de kou. Het kwik reikt maar tot 7° C. Gelukkig regent het niet. Het gaat hard. In 2,5 uur leggen we de 19 Nm af. In de baai ligt één mooring waar we op kunnen vastleggen. Er is natuurlijk geen ander schip, dus die is voor ons. Zo hoeven we dus niet ons anker uit te gooien. Wat we om ons heen zien maakt de moeite om er te komen meer dan waard. Natuur in de puurste vorm. We zijn van God en alleman verlaten. Direct nadat we hebben vastgelegd begint het weer te regenen. Het houdt de verdere middag en avond niet meer op. Maar goed, we waren toch niet van plan om aan land te gaan. Daarvoor zouden we de rubberen bijboot moeten opblazen. Is het veel te koud voor. Tijd om te lezen. Korte verhalen van Roald Dahl. Voor deze reis van Marieke gekregen. Eenzaam in het donker passen zijn sinistere verhalen hier.  Marie-Claire leest de 'De vrouw in het Götakanaal' van Sjöwall en Wahlöo...... Van Kees en Hetty krijgen we een sms met de vraag of alles goed is, want ze kunnen ons niet meer volgen op de site van mijn blog. Kees heeft speciaal gezorgd voor wifi waar ze in de Vogezen aan het wandelen zijn. Ik ben al verrast dat we blijkbaar bereik hebben met de telefoon. Van Internet is hier geen sprake. Ook wel eens even goed om dat te laten voor wat het is.