19 sluizen op één dag

Het was een bijzonder tafereel.  Van 07.30 tot 08.15 u oefenden Marie-Claire en ik met de lange lijnen om aan te leggen in de sluizen. De knoop, die we voor het aanleggen aan de ringen in gedachten hadden, wil maar niet vlot lukken. Eigenlijk had daar een video van moeten zijn. Om 08.30 u zijn we in het kantoor van de sluiswachter. We krijgen uitleg van twee sympathieke medewerkers. Het gaat allemaal anders dan we hadden gedacht. We leren een paar trucs, die het aanmerkelijk simpeler maken om de sluizen 'te nemen'. We worden gerustgesteld. Marie-Claire heeft voor niks slecht geslapen. We krijgen een nummer op een plakaat om identificeerbaar te zijn. Die moeten we voor op de preekstoel aanbrengen. Ik laat het hops in het water verdwijnen. Het konvooi bestaat uit twee motorjachten en wij. De twee medewerkers zullen ons de gehele dag vergezellen. Zij rijden met hun auto's van sluis naar sluis om die te bedienen. We kunnen niet met z'n drieën tegelijk geschut worden. De motorjachten horen bij elkaar, dus die gaan samen. Bij het schutten hebben wij de sluizen voor ons alleen. Vandaag passeren we 19 (!) sluizen. Het gaat gesmeerd. Zie video's. Een unieke ervaring. We genieten ook van de werkelijk schitterende omgeving. Wij nemen een lunchpauze van een uur. De twee motorjachten gaan door. Één van de twee medewerkers blijft bij ons. In de middag halen we de twee motorjachten weer in. Zo vlot doen we het. Het weer valt mee. Slechts een paar druppeltjes. Zo waar breekt de zon nog even door. Om 15.30 u leggen we aan in Töreboda, onze overnachtingsplek.  Het stadje heeft kraak noch smaak, maar we kunnen in ieder geval boodschappen doen. Voor het avondmaal gegrilde kip gekocht. Op zoek gegaan naar wifi. Dat is zo eenvoudig nog niet. Met de telefoon in de hand speuren naar openbaar Internet. Uiteindelijk vind ik een plek voor een krantenkiosk. Eindelijk gelegenheid om mijn blog bij te werken en de nodige mails af te handelen. Ik lees dat Rotterdam een coalitieakkoord heeft. Raar om daar nu zo op afstand van te staan. Het voelt ook werkelijk ver weg.