It's not easy to stay humble when you've reached the top

Dit staat op het T-shirtje dat ik van Marieke kreeg toen we in Maleisië de 4109 meter hoge Mount Kinabalu hadden beklommen. De laatste sluis omhoog brengt ons op ruim 92 meter boven de zeespiegel. Het Vikenmeer is het hoogste meer ter wereld waar je vanuit zeeniveau met een zeiljacht kunt komen. Er schijnt een enthousiasteling in de Andes te zijn geweest, die zijn zeilboot nog hoger heeft gebracht. Maar dat is buitencategorie.  

Vanochtend vroeg had ik me genesteld in een kiosk waar ik openbaar wifi voor internetten kon krijgen. Ik heb mijn twee iPads en Galaxy op een vriesvak met ijsjes geposteerd.  Laat nou iemand er bij willen voor een ijsje. Het is 07.00 u in de ochtend, 7° C. Rare jongens die Zweden (drie tablets is eigenlijk ook wel vreemd). Maar de Zweden zijn ook erg vriendelijk.  We worden regelmatig aangesproken. Dat is in tegenspraak met wat we hebben gelezen. De Zweden zouden afstandelijk en op zichzelf zijn. Ik vind het leuk om met dezen en genen een praatje te maken. Gisteren kregen we zelfs bezoek van iemand, die aan het kanaal woont. Maar de aap kwam uit de mouw, hij wilde een verwarming verkopen, die hij nog in de verpakking had staan.  Niet nodig: we zijn goed voorzien.

We gaan door zeer smalle gedeelten van het Götakanaal.  Blij dat er geen tegenliggers zijn. Het 'konvooi' bestaat inmiddels uit één schip: de Animato. De twee strijkijzers zijn verdwenen. De laatste sluis omhoog is in Tätorp.  Slechts een halve meter stijging. Daar draaien we onze hand niet voor om. Het is een sluis waar de deuren op handkracht open- en dichtgaan. Hulp aan de sluiswachter wordt op prijs gesteld (wordt niet afgetrokken van de € 900,--).  Is gewoon leuk. Zie video. Dan zijn we op het Viken. Eerst een stukje motoren, maar het blijkt dat we prima op de fok kunnen varen. Rustig met een vaartje van 3 à 4 kn. Alleen cumuluswolken,  de zon heeft de overhand. Genieten geblazen. Ook het Viken kent een paar zeer smalle geulen. Één keer slaan we verkeerd af als we na het nemen van een foto onze oriëntatie kwijt zijn. Tijdig gecorrigeerd, voordat we vastlopen. Forsvik is de eerste sluis waar de afdaling begint naar de Baltische Zee. Nog een uurtje varen en dan zijn we in Karlsborg waar we vóór de brug aanleggen die toegang tot het Vätternmeer geeft.

We verkennen het stadje. Dé bezienswaardigheid is de vesting. We lopen er in ruim een half uur naar toe. De bouw dateert van het begin van de 19e eeuw. Bedoeld als verdediging tegen de Russen. Maar toen het uitgebreide complex 90 jaar later gereed was, voldeed het al niet meer aan de eisen des tijds. Hollandse waterlinie/Stelling van Amsterdam? Er konden 6000 tot 8000 soldaten gelegerd worden. Tegen de nieuwe wapens bood het echter geen bescherming. Sedertdien wordt het complex gebruikt voor militaire opleidingen.

Op de terugweg boodschappen gedaan. De supermarkten zijn in Zweden over het algemeen elke dag  van 08.00 tot 22.00 u open. Dat is dus gemakkelijk. Na veel rijst en pasta willen we bij ons Mexicaans pannetje wel eens wat anders. Voor het eerst in mijn leven een zakje aardappelmeel gekocht om puree mee te maken. Smaakt niet eens verkeerd. Bij schippersmaaltijden moet je het niet van de haut cuisine hebben. Het is overigens opvallend dat de gebruiksaanwijzing op de levensmiddelenverpakkingen vaak in het Zweeds,  Deens,  Noors,  Ests,  Lets,  Litouws en Russisch, maar niet in het Engels is.

Terug op de Animato hebben we een wolkenloze hemel. In de kuip soezen in de zon. Een heerlijke dag waar we, gezien de weersvoorspelling,  niet op gerekend hebben.