Samsø dat Snaptum werd
24 april 2014 - Snaptun, Denemarken
We maken een wandeling van 20 minuten naar het 'centrum' van Middelfart. Uitgestorven. Bij het station komen we een 'samenscholing' van wel vijf mensen tegen. Het is dan ook 08.30 u, spitsuur dus. Even langs het fraaie KulturØen gelopen. Is toch minder imposant dan in mijn herinnering. Ontbeten bij de warme bakker. Om 11.00 u varen we af. Wind is ONO 3 à 4. Lekker zeilen dus. Het eerste stuk kronkelen over de Kleine Sont aan de andere kant van Mittelfart langs onder de spoor- en verkeersbrug door omgeven door mooie natuur. Dan willen we richting Samsø. We zullen echter grote slagen moeten maken. De zeegang is behoorlijk. Harm voelt er zich niet helemaal lekker bij. Daar komt nog bij dat het bilgewater weer hand over hand toeneemt. We besluiten daarom naar de dichterbij gelegen jachthaven van Snaptum te varen. We komen er om 16.45 u aan. Eerst hozen. Het drogen is een flink karwei, omdat de keukenkastjes zijn ondergelopen. Daarna een stop gezet op de afvoer van de handbilge in plaats van de elektrische bilge. Hopelijk is daarmee het euvel verholpen. Zal morgen moeten blijken. We maken kipfilet met paprika, champignons en een salade.
Kun je door de zeereis al wat afstand nemen van de beslommeringen die jou op het vaste land bezighielden? Of word je nu in beslag genomen door nieuwe perikelen, zoals de zorgen om het bilgewater en de regenkleding?
Misschien kan ook een zeetocht gedurende de nacht bijdragen aan een kijk op het menselijk bestaan vanuit een relativerend perspectief. Je schreef dat je op zee een keer erg genoten had van de zonsopgang. Het moet ook een overweldigende ervaring zijn om ’s nachts op zee, waar geen ‘lichtvervuiling’ is, de sterrenhemel te bekijken. Vooral tijdens een maanloze nacht zullen heel veel sterren en ook verschillende planeten te zien zijn die vanaf land, en vooral vanuit een verlichte stad, moeilijk zijn waar te nemen. Zelfs de Andromedanevel, ons ‘naburige’ melkwegstelsel, is dan met het blote oog te zien. Het licht dat meer dan twee miljoen jaar geleden vertrokken is met een snelheid van 300.000 km/sec, valt dan op je netvlies, zodat je niet alleen heel ver in de ruimte kijkt maar ook in het verleden. Dit doet je beseffen hoe immens de afmetingen van ruimte en tijd zijn en hoe klein en vergankelijk de mens is. Het zou toepasselijk zijn om, terwijl je de nachtelijke hemel beschouwt, Pascal’s ‘Gedachten’ hierover te lezen (“Ik zie de eindeloze diepten van het heelal die mij omvatten en beschouw de oneindige tijd die aan mijn leven is voorafgegaan en die nog zal volgen. Ik zie aan alle kanten slechts oneindigheden die mij insluiten als een atoom en als een schaduw die slechts een ogenblik zichtbaar is”). Het is binnenkort nieuwe maan (29 april). Als er dan geen bewolking is, is het misschien een idee om rond die datum een nachtelijke zeetocht te maken! Het Andromeda-stelsel is te vinden vlak bij het sterrenbeeld Cassiopeia (de vijf heldere sterren in de vorm van een W). Wij horen graag jullie ervaringen!