Op de fiets en een sleepje

Een stukje fietsen hoort er natuurlijk bij. Marie-Claire op de meegenomen vouwfiets, ik op een huurfiets.  Met de kaart van het toeristenbureau in de hand kiezen we een route langs het Vätternmeer aan de noordzijde van Motala. We krijgen een (hopelijk laatste) buitje over ons heen. Dat staat het genieten van de omgeving niet in de weg. We besluiten dat we hier, met of zonder boot, terug willen komen. Het valt op hoeveel 'tweede' huizen hier staan. Allemaal vrijstaand met een flinke lap grond. Het lijkt wel of elke Zweed er een heeft. Ook zijn er veel recreatieve voorzieningen, eigenlijk maar voor 2 à 3 maanden per jaar. Nu is alles nog buiten gebruik. Een en al rust. Het zomerseizoen begint in Zweden pas in juni. Om 16.00 u melden we ons bij het konvooi om het Götakanaal weer op te gaan. Het konvooi bestaat nu, naast de Animato, uit een zeiljacht Hanse 34 ft met twee Finse echtparen, een motorkruiser met een echtpaar en een klein zeilscheepje met drie mannen en een kind. De laatste twee schepen zijn bemand met Zweden. Voor deze namiddag staan 6 sluizen en 6 bruggen op het programma. Eigenlijk zijn het twee sluizen. De tweede bestaat uit vijf treden. Ze leveren geen problemen op. We zijn inmiddels professionele sluisvaarders. Dan nog 7 nM over het Borenmeer waar we onze overnachtingsplek hebben. De Finnen hebben geluk. Midden op het meer hebben ze geen brandstof meer. We zien, dat ze in de problemen zijn. Dankbaar aanvaarden ze onze sleeplijn.  We brengen hen netjes naar de aanlegplaats in Borensberg. We zijn er om 19.30 u. Vandaag een afstandje van 10 nM afgelegd. Het menu bestaat uit een salade van couscous, radijs, sugersnaps en peterselie. Ook nog rosbief. Geen beter leven dan een goed leven.